Hallo, ik ben Mounika. (uitspreken als Monika) Misschien ben ik 11 jaar, of misschien ook al 12 of 13. Ik woon sinds juli 2016 in ‘Ananda Nilayam’. Daarvoor woonde ik met mijn vader, moeder, zusje en broertje in een kleine tent vlak in de buurt van ‘Ananda Nilayam’. Mijn vader en moeder maken rieten manden en verkopen ze. We verhuizen ook wel eens tijdelijk naar een andere plaats als daar werk is.

Ik ging af en toe al naar ‘Ananda Nilayam’ voor de zondagschool. Ik genoot van de liedjes die we daar zongen en het verhaal wat vertelt werd. Maar dat vond ik wel moeilijk om helemaal te begrijpen.

Op een dag kwam de meneer van ‘Ananda Nilayam’ met mijn vader en moeder praten. Daarna ging ik samen met mijn vader en moeder kijken in ‘Ananda Nilayam’. Ze zeiden dat ik er mocht komen wonen. Ik wilde wel graag bij de andere meisjes wonen, op een mooi zacht bedje liggen en lekkere dingen eten. Maar ik wilde ook bij m’n vader en moeder blijven. Dat was wel even moeilijk. Maar nu ben ik het gewend en vind ik het erg gezellig in ‘Ananda Nilayam’. En ik mag eten zoveel ik wil!

We doen elke morgen oefeningen. Dat vind ik nog wel een beetje moeilijk. Maar Jacomien-Akka zegt dat ik al sterker wordt.

Ik ga nu ook naar school. Ik leer de Telugu letters schrijven op een leitje en de nummers. Maar die haal ik nog wel door elkaar.

Als ik groot ben wil ik ook zulke mooie manden kunnen maken net als mijn vader en moeder.