Verslag werkvakantie 2023
‘Dit is pittig!’, ‘Meiden, geniet hiervan!’, ‘Het is zo warm!’ en ‘Dit is zo mooi!’ zijn waarschijnlijk de zinnen die wij in de paar weken dat we te gast waren bij Ananda Nilayam het meeste hebben uitgesproken.
Toen we hoorden van Ananda Nilayam, een tehuisdat meisjes in India een betere toekomst biedt, keken we er direct naar uit om daar op bezoek te gaan en mee te helpen. Een cultuur, die zo enorm verschilt van de Nederlandse cultuur, vraagt erom ontdekt te worden. Het leek ons prachtig om die cultuur niet alleen te ervaren door er op vakantie te gaan en de toerist uit te hangen, maar juist ook door een nuttige invulling te geven aan onze tijd in India.
We zullen ons even kort voorstellen. Wij zijn Julia, Thirza, Sigrid en Thirza. We zijn vier studenten van 20 jaar uit de omgeving Barneveld. Drie van ons studeren Pedagogische Wetenschappen en één van ons studeert Verpleegkunde. Via onze studentenvereniging ‘Depositum Custodi’ kwamen wij in aanraking met Stichting Mefiboseth, waarna we al snel geïnteresseerd raakten in een werkvakantie naar India. We zagen er naar uit om een bijdrage te leveren in dit gezellige tehuis, de meiden te helpen bij hun huiswerk en vooral gezellige dingen met hen te doen.
Zodra we in Ooty Jacomien ontmoetten, klikte het direct. We hadden vooraf al een paar dagen kennisgemaakt met de Indiase cultuur, maar vanaf onze ontmoeting met Jacomien en Hanock werden we helemaal ondergedompeld in alle tradities en gewoonten. In de twee weken die daarop volgden hebben we vaak tegen elkaar gezegd: ‘Wat een gezellige en fijne mensen hier!’. We hebben ontzettend genoten van alles wat we hebben mogen organiseren in Ananda Nilayam, waaronder een prachtige vakantiebijbelschool en de Engelse bijlessen. Daarnaast hebben we geleerd hoe we een Indiaas schoolmeisje kunnen zijn, hebben we een compostbak ontworpen en in elkaar gezet en hebben we een heleboel Indiase recepten geprobeerd en mee naar huis genomen.
We hebben mooie, maar ook verbazingwekkende dingen geleerd over de Indiase cultuur, waar alles anders is dan hier in Nederland. Wij als christenen uit verschillende culturen zijn in de kern hetzelfde, maar kunnen verschillen in het praktisch uitvoeren van het christen-zijn. Tijdens ons verblijf bij Jacomien en Hanock hebben we ervaren dat deze verschillen vervagen als we allemaal dezelfde God dienen en aanbidden, zoals door veel te zingen en samen naar de kerk te gaan.
“Samen in de naam van Jezus, heffen wij een loflied aan, want de Geest spreekt alle talen, en doet ons elkaar verstaan!”.
Werkvakantie 2017
In september werden we voor twee weken ondergedompeld in de Indiase cultuur en in het leven in Ananda Nilayam. Onze reis begon al gelijk met een grote uitdaging, omdat onze backpacks helaas niet met ons mee waren gereisd en pas vier dagen later aankwamen. Achteraf helemaal niet zo heel erg, want zo waren we snel gewend aan het dragen van de echte Indiase kleding. We werden warm verwelkomd door iedereen in Ananda Nilayam. Ook al was het wel even wennen aan de hogere temperaturen, pittige curry’s, Indiase chai en het overschot aan muggen, we voelden ons al snel thuis!
Tijdens ons verblijf zijn we onder andere bezig geweest met schilderen, opruimen en schoonmaken. Ook hebben we een Engelse les gegeven op het schooltje van Salomi, Meghana en Mounika. We hebben de meiden geholpen met het maken van hun huiswerk, geknutseld en vooral veel spelletjes gespeeld. Op zondag hebben we twee kerkdiensten en twee zondagscholen bijgewoond. Mooi om te zien dat het Woord ook hier verkondigd mag worden. We hebben erg genoten van de gezelligheid met de meiden, met Jacomien, Hanock en Lyana en met iedereen die we gezien en gesproken hebben tijdens ons verblijf. Wat ons betreft waren de twee weken veel te snel voorbij. We zijn blij dat we voor een poosje deel mochten uitmaken van de Ananda Nilayam familie en dat we hebben mogen zien wat een mooi en gezegend werk er in India gedaan wordt.
Hartelijke groet Willemiek en Willemijn
Verslag werkvakantie 2014
Daar stonden we dan helemaal bepakt en bezakt op Schiphol. Het was 29 juli en onze werkvakantie begon. We waren allemaal opgetogen, maar toch was het ook wel een beetje beladen om het vliegtuig in te stappen omdat de dag van nationale rouw nog in ieders geheugen was. Nadat we twee keer bijna het vliegtuig misten, kwamen we na twee dagen reizen veilig aan op het station in Bapatla waar we feestelijk werden ontvangen door Hanock, de wachtman en zijn twee zoons. Er werden bloemenslingers omgehangen en er was een spandoek om ons te verwelkomen. Nadat alle koffers en wij in twee riksja’s waren gestopt kwamen we aan in Ananda Nilayam waar de hele familie ons op stond te wachten. Opnieuw waren er bloemen en een heleboel lachende gezichten. Wat was het heerlijk om iedereen te leren kennen.
Nadat we eerst een dag van kennismaken hadden met de omgeving en inkopen doen van Indiase kleding begon het echte werk. We zouden ons vooral eerst gaan bezig houden met het schilderwerk aan de binnenkant. De buitenkant zou worden gedaan door de lokale schilders die ons dan ook gelijk van verf zouden voorzien. In onze koffers hadden we verfrollers meegenomen, die tevoorschijn werden gehaald even als onze verfkleding. De slaapkamer van de meiden hebben we als eerste gedaan, waarna de keuken en het klaslokaal een beurt hebben gekregen. Steeds was het eerst grote schoonmaak door alle muren en plafonds met een bezem langs te gaan en te ontvetten met water en afwasmiddel. Pas daarna werd de verf gebruikt. Vervolgens werd de fysioruimte weer helemaal opgeknapt, wat vooral heel goed zichtbaar was aan de vloer. Vervolgens de kamer van de moeder van Hanock, de trap en een gedeelte van de kamers van het huis van Hanock en Jacomien. Er zijn heel wat verfemmers gebruikt, spetters verf op kleren gekomen, van de vloer afgeschrobt en van het lijf gewassen. Het was heerlijk om zo bezig te zijn in India al vergaten we wel eens dat je toch niet op Nederlands tempo kan werken in India.
Als extra project is er zelfs een heuse ‘egg factory’ gebouwd. Tijdens de rondleiding zagen we een half vergaan kippenhok zonder kippen en daar vroegen we over door. Het bleek dat er kippen waren geweest, maar dat deze steeds werden opgegeten. Toen ontstond het idee om ook voor een kippenhok te zorgen. Het idee werd uitgewerkt met Nederlandse materialen in gedachten, maar na een middagje shoppen en een paar dagen werk staat er nu een echt Indiaas kippenhok. Vlak voordat de kippen kwamen deden Aart en Sander er hun middagdutje waardoor het kippenhok werd goedgekeurd en bij ons vertrek liepen er dan ook al een leuk koppeltje kippen in rond.
Twee weken lang mochten we genieten van alles wat de Ananda-Nilayam-family te bieden heeft. Heel veel liefde en gezelligheid, de vele verhalen en grapjes van de meiden, lekker eten van Mary Akka en het kletsen met iedereen. Het was echt puur genieten! Dat maakte het afscheid nemen dan ook niet makkelijk en met gemengde gevoelens gingen we dan ook weg om in onze laatste week nog meer van India te zien.
We zouden nog veel meer kunnen schrijven over onze belevenissen, onze grenzen die verlegd zijn en alles wat we hebben gezien en gedaan, maar daarvoor is er hier in deze nieuwsbrief niet voldoende plaats.
Werkvakantie 2015
Onze reis naar India was een avontuur waar we al maanden naar uitkeken. We zouden eerst een weekje trekken in het zuiden, dan zestien dagen in Bapatla zijn, om vervolgens nog twee weken te trekken in het noorden. Het is een onvergetelijke reis geworden en zeker niet op z’n minst door de ervaringen in het “House of Joy”. De tijd daar begon al met een ontzettend warm welkom door alle bewoners. In de dagen die daarop volgde zijn we echt geïntegreerd in het dagelijkse leven van iedereen. Arike en Corneli hebben vooral gewerkt aan een zelfstandig oefenprogramma voor de meisjes en gaven hen elke morgen fysiotherapie, terwijl Tom en Casper zich meer met praktische klussen hebben bezig gehouden, zoals het klaarmaken van het rijstveld, de schommel schilderen, enz. We hebben allemaal een prachtige herinnering over gehouden aan de twee vakantiebijbelscholen die we hebben gehouden voor de kinderen uit de buurt. Het enthousiasme van de kinderen, hun blijdschap na elke vorm van aandacht en hun stralende gezichten hebben ons niet koud gelaten. De kinderen genoten van de activiteiten die we voor hen hadden verzonnen. Jacomien en Hanock hebben ons echt kennis laten maken met het dagelijkse leven van de Indiërs. We dronken thee, gemaakt door ‘Akka’, speelden ‘pachisi’, volleybalden in de moesson, verzonnen namen voor de tientallen gekko’s, namen deel aan zondagscholen en kerkdiensten, zongen liedjes met de meisjes en deden het vooral rustig aan, zoals gebruikelijk is in India. Na twee weken was het moeilijk om afscheid te nemen. We waren net helemaal gewend aan het ritme en de gewoontes op het project en we hadden banden opgebouwd met alle lieve mensen daar. We kijken met een dankbaar hart terug op de tijd in Ananda Nilayam. We hopen en bidden dat het project nog lang tot zegen mag zijn.
Arike, Casper, Corneli en Tom.
Familie bezoek
Te gast bij onze familie in ‘Ananda Nilayam’. December 2014
Na een lange reis was het zover. Eindelijk! Ons vliegtuig landde in Chennai en na wat papiereninvulwerk, waar we goed bij geholpen werden door een paar Indiase helpers, konden we op zoek naar de uitgang. Daar stonden Jacomien en Hanock, Joëlyn en Lyana op ons te wachten. Bijzonder en blij weerzien. Voor ons de eerste keer dat we op Indiase bodem stonden. We kwamen ogen en oren te kort. Wat een mensen, verkeer dat door elkaar heen krioelt, lawaai van claxons. Inmiddels zijn we daar wel een beetje aan gewend, al verbazen we ons steeds weer over het dagelijks leven in India. Na een nachtje hotel gingen we verder met onze reis. Nu met twee families bij elkaar. De treinreis verliep goed. Zelfs een meegenomen pizza smaakte opperbest tijdens zo’n lange treinreis. Met autoriksja reden we na aankomst op station van Bapatla naar ons logeeradres. En jawel: hartelijk ontvangst ook daar. Spandoek, bloemenslingers, het gezin van de wachtman, en de meisjes van Ananda Nilayam stonden op ons te wachten. Met elkaar leefden we toe naar de Kerstdagen. Op 23 december hebben we dit met de meisjes mogen vieren. Voordat de viering begon werd alles schoongemaakt, klaargezet en versierd. Ook de meisjes werden in een nieuwe dress gestoken. Van de meeste meisjes waren er familieleden om het kerstfeest ook mee te vieren. De buurt was ook van harte welkom. Het hele pad voor het tehuis zat vol met gasten. Door een aantal predikanten werd er een meditatie gehouden, die over de geboorte van de Heere Jezus ging. Daarna was het tijd voor de meisjes om hun goed ingestudeerde dansjes en stukjes te presenteren. Wat knap dat ze ondanks hun handicap zo met elkaar bezig kunnen zijn. Als laatste lieten ze het verhaal van de verloren zoon aan ons zien en horen. Er werd door iedereen goed geluisterd. Wij mochten ook nog een paar kerstliederen zingen en spelen. Anne-Marie en Jacolien op hun blokfluit Pieter en Nelleke op het keyboard.
Inmiddels was ook de burgemeester (vrouw) gearriveerd. Zij deelde aan de arme mensen uit het dorp dekens uit. De moeders van de meisjes kregen een nieuwe sari en ook een deken uitgereikt door Hanock en Jacomien. Natuurlijk werd ook daar een foto van gemaakt. Als afsluiting was er een maaltijd voor de meisjes met hun familie, waarna ze naar hun eigen huis gingen. We hebben gezien en gehoord dat Gods Woord ook in India opengaat. We bidden of de Heere Zijn zegen wil geven over het dagelijks werk dat hier met en voor de meisjes gedaan wordt, maar boven al dat de mensen hier in India God mogen kennen als hun Zaligmaker.