Onze reis naar India was een avontuur waar we al maanden naar uitkeken. We zouden eerst een weekje trekken in het zuiden, dan zestien dagen in Bapatla zijn, om vervolgens nog twee weken te trekken in het noorden. Het is een onvergetelijke reis geworden en zeker niet op z’n minst door de ervaringen in het “House of Joy”. De tijd daar begon al met een ontzettend warm welkom door alle bewoners. In de dagen die daarop volgde zijn we echt geïntegreerd in het dagelijkse leven van iedereen.  Arike en Corneli hebben vooral gewerkt aan een zelfstandig oefenprogramma voor de meisjes en gaven hen elke morgen fysiotherapie, terwijl Tom en Casper zich meer met praktische klussen hebben bezig gehouden, zoals het klaarmaken van het rijstveld, de schommel schilderen, enz. We hebben allemaal een prachtige herinnering over gehouden aan de twee vakantiebijbelscholen die we hebben gehouden voor de kinderen uit de buurt. Het enthousiasme van de kinderen, hun blijdschap na elke vorm van aandacht en hun stralende gezichten hebben ons niet koud gelaten. De kinderen genoten van de activiteiten die we voor hen hadden verzonnen. Jacomien en Hanock hebben ons echt kennis laten maken met het dagelijkse leven van de Indiërs. We dronken thee, gemaakt door ‘Akka’, speelden ‘pachisi’, volleybalden in de moesson, verzonnen namen voor de tientallen gekko’s, namen deel aan zondagscholen en kerkdiensten, zongen liedjes met de meisjes en deden het vooral rustig aan, zoals gebruikelijk is in India. Na twee weken was het moeilijk om afscheid te nemen. We waren net helemaal gewend aan het ritme en de gewoontes op het project en we hadden banden opgebouwd met alle lieve mensen daar. We kijken met een dankbaar hart terug op de tijd in Ananda Nilayam. We hopen en bidden dat het project nog lang tot zegen mag zijn.

Arike, Casper, Corneli en Tom.